در این مدل با توجه به دو بعد تکلیف گرایی و رابطه گرایی ، چهار سبک مدیریت تعریف شده است.
روش تکلیف گرایی : عبارت است از حد ممکن سازمان دهی و تشریح وظایف پیروان بر اینکه چگونه،چه وقت ، کجا و چطور کارها و تکالیف انجام شوند. وجه مشخصه این روش برقراری الکوهای کاملا مشخص شده سازمانی ، کانال های ارتباطی و روش های توفیق در انجام امور است.
روش رابطه گرایی : عبارت است از حد ممکن برقراری مناسبات شخصی میان رهبر و اعضای گروه به وسیله بازکردن کانال های ارتباطی و حمایت های اجتماعی عاطفی و شیوه های تسهیل کننده.
بر اساس مدل هرسی و بلانچارد رهبری وضعی بر مبنای رابطه متقابل بین سه مورد زیر است :
1- میزان هدایت و رهنمودی که یک رهبر دارد .( رفتار وظیفه گرا)
2- میزان حماست اجتماعی که یک رهبر ارائه می دهد. ( رفتار رابطه گرا)
3- سطح آمادگی پیروان در انجام وظیفه
چهار سبک تصمیم گیری در این مدل که با توجه به سطح آمادگی زیر دستان به کار می رود عبارتند از :
• سبک دستوری ( استبدادی ) : در این سبک،مدیر به شیوه استبدادی تصمیم گیری میکند ، یعنی بدون اینکه در این کار از کسی کمک بگیرد،تصمیمات را خود به تنهایی اخذ می نماید و به پیروان می گوید که چطور ، چه موقع و کجا کاری را انجام دهند . این سبک در شرایطی که زیر دستان ناتوان و بی میل باشند، اثر بخش است.
• سبک مشاوره ای :در این سبک مدیر قبل از اتخاذ تصمیم ، برخی اطلاعات را از زیردستان می گیرد و نهایتا وی تصمیم گیرنده است.در این سبک مدیر علاوه بر اینکه فراهم آورنده رهنمود است بلکه روزنه گفت و گو و توضیح را هم باز می گذارد. این سبک در شرایطی که زیر دستان ناتوان ولی با میل هستند ، اثر بخش می باشد.
• سبک مشارکتی : در این سبک مدیر زیردستان را در تصمیم گیری مشارکت می دهد زیرا آنان توانایی آن را دارند که در تصمیم گیری مشارکت نمایند.در اینجا رفتار مناسب مدیر،برقراری ارتباط دوطرفه و حمایت کننده زیاد و رهنمود کم می باشد. این سبک در شرایطی که زیر دستان توانا اما بی میل باشند اثر بخش است.
• سبک تفویضی : در این سبک مدیر بخشی از اختیارات خود را به زیر دستان تفویض می کند و خود بر عملکرد آنها نظارت کلی دارد و در شرایطی که کارمندان توانا و مایل هستند ، اثر بخش است.
برای مطالعه سایر سبک های تصمیم گیری مدیران در سازمان کلیک کنید.
بسیار عالی و کاربردی بود.