سه اصل موردنیاز برای ارتباط کارآمد

سه اصل موردنیاز برای ارتباط کارآمد

ارتباط برقرار کردن با دوستان، والدین و اشنایان، اموختنی است. در واقع در یک ارتباط انسانی، دو نفر یکدیگر را سنجیده و به تبادل اطلاعات می پردازند. اگاهی نداشتن نسبت به اینکه چگونه فردی هستیم، واکنش طرف مقابل نسبت به صدایمان چیست و خودمان چه احساسی را در دیگران به وجود می اوریم، عامل اصلی ناکامی و ناراحتی ها در روابط اجتماعی با دیگران است.
روابط انسانی و اجتماعی مناسب میان افراد، بستگی زیادی به این دارد که با هر زبانی حرف می زنیم قادر باشیم مقصود هم را بفهمیم. اگر یک دختر در ارتباط با دیگری منظور وی را حدس بزند می تواند زمینه سوء تفاهم را فراهم اورد. حدس و گمان و سوء ظن داشتن نسبت به معنی واقعی کلمات همان خدشه دار کردن دوستی و ارتباطات اجتماعی است. در این رابطه باید گفت تا وقتی که به مکالمه درونی مشغولیم از گوش کردن و توجه به حرف های طرف مقابل باز می مانیم. بنابراین اگر نمی خواهید یا نمی توانید گوش کنید چه لزومی به تظاهر کردن است؟

همه ما تیپ‌های شخصیتی، علایق و خلق و خوی متفاوتی داریم که باعث می شود از یکدیگر تمایز داشته باشیم. اگر همه ما روبات‌های بی احساسی بودیم که وظایف یکسانی را انجام می‌دادند، جایی برای اشتیاق، خلاقیت یا ارتباط انسانی وجود نداشت.

معمولا کسانی که در ارایه و پرورش موضوع و متقاعد ساختن دیگران تبحر دارند، در ایجاد ارتباط موثر و مفید موفقترند . چه بسیار دانشمندان فرزانه ای که توان بیان اندیشه های خود را حتی در برابر جمع محدودی ندارند و چه بسیار کسانی که با موونه اندک علمی، به خاطر قدرت بیان خود، مخاطبان زیادی را جذب کلام و بیان زیبای خود می کنند.

نقش قدرت بیان در ارسال پیام

نقش قدرت بیان در ارسال پیام، انقدر اهمیت دارد که جناب موسی پیغمبر علیه السلام هنگامی که به پیامبری مبعوث می شود، از خداوند تقاضای داشتن بیان رسا و گویا می کند . او در خطاب به خدای متعال می گوید: (وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسَانِي يَفْقَهُوا قَوْلِي) (27 و 28 سوره طه) ; ([خدایا! ] گره را از زبان من باز کن تا سخن مرا درک کنند .)

در حقیقت موسی علیه السلام از خدا می خواهد که به او توان تفهیم و تبیین معارف الهی داده شود، تا بتواند پیامی را که به او وحی می شود، با بیان شیوا برای مردم بیان کند . به عبارت دیگر، از پروردگار خود تقاضا می کند: خدایا رابطه ای بین من و مردم برقرار کن که ان ها مطالب و معارف را ان گونه که تو می خواهی از من دریافت کنند، نه اینکه من نتوانم حقیقت را بیان کنم; در نتیجه من چیزی بگویم و ان ها پیش خود، چیز دیگری را برداشت کنند .

پژوهشگران و نظریه‌پردازان در علوم رفتاری بیان می‌کنند که سه عامل بنیادی باعث پیشبرد ارتباط می‌شوند: صداقت، عشق محض، همدلی.
صداقت : یعنی شخص به‌راستی آن چیزی باشد که هست. بدون اینکه خودنمایی کند. شخص قابل‌اعتماد کسی است به احساس‌های خودآگاه است و در زمان مناسب آن‌ها را بروز می‌دهد.
صداقت شامل سه بخش است: خودآگاهی ، خودپذیری و بیان خود.
عشق محض : دومین مفهوم مهمی که باعث رشد ارتباطات می‌شود عشق محض است. واژه‌های زیادی برای این مفهوم به‌کاررفته است.
برخی از متداول‌ترین نام‌های مورداستفاده ((احترام))، ((پذیرش))، و گمان خوب می‌باشد که تااندازه‌ای دربرگیرنده این مضمون هستند و به معنای خواهان ارتباط می‌باشند.
همدلی : سومین ویژگی مهمی که باعث توسعه روابط انسانی و ایجاد ارتباط کارآمد می‌شود همدلی است.

همدل کسی است که نسبت به عواطف دیگران بیشتر از بقیه اهمیت می‌دهد. همدلان اغلب بلافاصله می دانند که دیگران چه احساسی دارند. این یک ابرقدرت نیست! برای مثال، همدلان احساس می کنند که دیگران چه احساسی دارند، انرژی آنها را جذب می کنند و از خلق و خوی خود پیروی می کنند. در حالی که برقراری ارتباط با افراد زیادی در سطح بسیار عاطفی می تواند برای دیگران خسته کننده باشد، اما می تواند برای شغل همدلان مفید باشد.

اهمیت ارتباطات و مهارت‌های ارتباطی مدیران

ارتقای اثربخشی ارتباطات

گام اساسی در ایجاد ارتباط کسب آگاهی از دشواری‌های نهفته در یک ارتباط مؤثر است. اصول بنیادین و عناصر ارتباط باید به‌درستی شناخته شوند تا ما بتوانیم تشخیص دهیم که یک ارتباط اصولاً کامل نمی‌باشد و همچنین توانایی ما برای درک واقعیت و ایجاد ارتباط با آن محدود است. به‌وسیله چنین شناختی ما قادر خواهیم بود تا در برخورد با محدودیت‌های خود و دیگران واقع‌بین باشیم. با تشخیص عللی که موجب تضعیف یا تهدید ارتباط می‌شوند ما قادر خواهیم بود تا تلاش‌هایمان را در جهت رفع این موانع متمرکز ساخته و بر نقاط ضعف خود فائق آییم. از این گذشته ما توانایی پیش‌بینی چنین رفتاری را در مورد دیگران به دست آورده و به این ترتیب قادر خواهیم شد تا در خلال برقراری ارتباط با این موانع و محدودیت‌ها مقابله کنیم.

ارتباطات یعنی از پیام های سریعِ سرد و گرم، تا احساسات دسته بندی شده قابل کنترل! از گفتگوهای سبز، تا اخطارهای قرمز! از همایش های سفید، تا نشست های سیاه! از صادرات صدای قناری، تا وارداتِ سوتِ پارازیت! همه و همه؛ یعنی: فصلی تازه برای رسیدن به ان چه همه می خواهند!

ارتباطات اثربخش می تواند بهترین الگو برای (گفتگوی تمدّن ها) باشد؛ تمدّن هایی که امروزه با فنّ اوری فوق مدرن، تنها مشکلشان، حفظ اخلاق اجتماعی و احساسات انسانی است! در سایه همین ارتباطات، می شود برق کاشی های عالی قاپو را در پاریس دید و صدای پای پله های ایفل را در اصفهان شنید!

ارتباط کارآمد یعنی: رسیدن به چهار راهی که تمام چراغ هایش سبز است، امّا تا حدودی ورود ممنوع است! یعنی: رسیدن به شهری که لهجه ها، با رنگ صورت مقایسه نمی شوند و همه، زبان همدیگر را می فهمند! به واسطه ارتباط کارآمد باورهای جدید انسان، کشورهای بدون مرز و مرزهای بدون سیم خاردار خلق خواهد شد!

🌏 در سایه ارتباطات، می شود غزل های خواجه شیراز را در لندن، و اشعار حماسی شکسپیر را در تهران خواند!

🌏 در سایه ارتباطات، می شود فریاد نهج البلاغه را، پیام (عاشورا) و صداقت صحیفه را، به گوش جهانیان رساند!

🌏 در سایه ارتباطات، می شود شعر سبز انتظار را در اسمان تمام قاره ها سرود!

🌏 در سایه ارتباطات جهانی است، که می شود دست همدیگر را گرفت؛ به خاطرِ صلح سبز، صلح سفید، عدالت جهانی و ارمان های انسان دوستانه دیگر! و جهانی ساخت، بدون جنگ و فقر و فساد؛ جهانی که خداوند مهربان، ان را برای مومنین و پاکان وعده داده است ـ وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى ٱلَّذِينَ ٱسۡتُضۡعِفُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَنَجۡعَلَهُمۡ أَئِمَّةٗ وَنَجۡعَلَهُمُ ٱلۡوَٰرِثِينَ (5 سوره قصص) (‌و[حال آنکه] ما مى‌خواستیم بر کسانى که در [آن] زمین به ناتوانى کشانده شدند، منّت بگذاریم و آنها را پیشوایان [مردم] قرار داده و آنها را وارثان [آن زمین] گردانیم.).

به امید ان روز، که روز ملت های ستم دیده خواهد بود.

خطای ارتباطی در دختران جوان

یک خطای ارتباطی در دختران جوان این است که تصور می کنند دوست نزدیک شان یا پدر و مادر از همه احساس و مشکلات شان خبر دارند حال انکه خود نمی دانند چگونه و به چه بیانی دیگران را از مشکلات شان باخبر نمایند. این دسته از دختران جوان فکر می کنند به همان اندازه که خودشان را می شناسند برای دیگران نیز چنین هستند. خطای ارتباطی دیگر که غالبا دختران جوان مرتکب می شوند این است که تصور می کنند دیگران هر چه او بر زبان می اورد باید متوجه شوند و منظور انها را درک و تصدیق کنند. چنین مبادلات کلامی که همواره با سوء تفاهم همراه است، در میان دختران جوان زیاد دیده می شود. لکن انان می توانند با استفاده از توضیح انچه که بدان اعتقاد دارند تصویرهای روانی شان را گسترش دهند و البته لازمه این گسترش روانی، توضیح مسایل و مشکلات است نه داوری و قضاوت عجولانه نسبت به صحنه های زندگی. اگر ارتباط کلامی میان دو دختر جوان موجب شک و تردید و یا سوء ظن شود ممکن است یکی از انان دچار احساس کم بینی شود. چنانچه ارتباطات کلامی میان دختران جوان مبیّن حوادث جالب و تازه از برش های زندگی باشد، انگاه احساس سرزندگی میان انان به وجود امده و موجب گسترش روابط بهتر و عمیق تر در دوستان همسن و سال شده و انان نسبت به خود و دیگران احساس بهتری پیدا خواهند کرد.